Program:
Nyelv:

Sprawdzenie według EN-1994-1-1

Norma EN 1994-1-1 odnosi się do norm EC2 i EC3 podczas sprawdzania betonowego przekroju zbrojonego stalowym profilem. Częściowe nośności przekroju stalowego są obliczane zgodnie z EN 1993-1-1, a częściowe nośności przekroju betonu są obliczane zgodnie z EN 1992-1-1, odpowiednio EN 1992-2.

Sprawdzenie na ścinanie

Nośność na ścinanie przekroju wyznaczana jest na podstawie:

gdzie:

Vpl,a,Rd

-

obliczeniowa wytrzymałość na ścinanie przekroju stalowego

VRd,c

-

obliczeniowa wytrzymałość na ścinanie części betonowej przekroju

Vpl,a,Rd jest zdefiniowana według EN 1993-1-1, rozdział 6.2.6 jako:

gdzie:

AV

-

powierzchnia ścinania przekroju stalowego

fyd

-

obliczeniowa granica plastyczności stali

VRd,c jest zdefiniowana według EN 1992-1-1, rozdział 6.2 jako:

gdzie:

fck

-

charakterystyczna wytrzymałość betonu na ściskanie

k1

-

współczynnik o zalecanej wartości 0,15

σcp

-

naprężenie ściskające w betonie

bw

-

szerokość przekroju

d

-

wysokość przekroju

Obliczeniową wytrzymałość na ścinanie sprawdza się zgodnie z:

Wykorzystanie wynosi:

Jeśli wykorzystanie w ścinaniu wynosi więcej niż 50%, należy przeprowadzić uzupełniające sprawdzenie ściskania i zginania przy zmniejszonej wytrzymałości projektowej stali (1-ρ)fyd tych części przekroju stalowego, które przenoszą ścinanie. Współczynnik redukcji wyznaczany jest na podstawie:

Sprawdzenie na ściskanie

Nośność na ściskanie oblicza się zgodnie z EN 1994-1-1, rozdz. 6.7.3.2. Obliczenia uwzględniają efekt zmniejszenia projektowej wytrzymałości stali z powodu naprężeń ścinających. W przypadku przekroju poprzecznego betonu na zewnątrz przekroju stalowego zakłada się zmniejszoną wytrzymałość betonu. Pełna wytrzymałość betonu jest obliczana w części, w której beton wypełnia zamknięty przekrój stalowy. Nośność na ściskanie przekroju jest obliczana jako:

gdzie:

Aa

-

powierzchnia przekroju stalowego

ρ

-

współczynnik redukcyjny nośności ze względu na ścinanie

AV

-

powierzchnia ścinania przekroju stalowego

fyd

-

obliczeniowa granica plastyczności stali

A1,c

-

powierzchnia przekroju betonowego na zewnątrz profilu stalowego

A2,c

-

powierzchnia przekroju betonowego wewnątrz profilu stalowego

fcd

-

obliczeniowa wytrzymałość na ściskanie betonu

Obliczeniowa nośność na ściskanie sprawdzana jest na podstawie:

Wykorzystanie wyznaczane jest z:

Sprawdzenie na zginanie

Nośność na zginanie przekroju poprzecznego określa się na podstawie wykresu interakcji zgodnie z EN 1994-1-1, rozdz. 6.7.3.2, artykuł (5). Granice wykresu interakcji to wytrzymałość na ściskanie Npl,Rd i wytrzymałość na zginanie Mpl,Rd. Zakłada się, że beton nie działa przy rozciąganiu i rozkładzie naprężeń zgodnie z teorią plastyczności. Schemat wyznaczania momentu zginającego Mpl,Rd pokazany jest na rysunku poniżej. Zredukowana wytrzymalość przekroju 0.85*fcd jest przyjmowana dla części betonowej na zewnątrz profilu stalowego, a pełna wytrzymałość fcd dla przekroju betonowego zawartego wewnątrz zamkniętego profilu stalowego. Zredukowana wytrzymałość stali (1-ρ)*fyd przyjmowana jest dla części profilu stalowego, które przenoszą ścinanie, dla pozostałych części profilu przyjmowana jest pełna wytrzymałość fyd. Na podstawie wartości domyślnych Npl,Rd i Mpl,Rd wyznaczany jest schemat/wykres interakcji i odpowiadająca mu nośność na zginanie Mpl,N,Rd jest wyznaczana dla przyłożonej siły N .

Schemat wyznaczania nośności na zginanie Mpl,Rd

Obliczeniowa nośność na zginanie wyznaczana jest według:

Współczynnik αM przyjmuje wartość 0.9 dla granicy plastyczności stali fy < 400 MPa oraz wartość 0.8 dla granicy plastyczności stali fy ≥ 400 MPa.

Wykorzystanie wyznacza się według:

Próbálja ki a GEO5 szoftvert.
Ingyenesen!